Interview Veiligheid

Dit zijn Maud en Imke

Maud werkt fulltime bij de Rabobank en houdt zich daar bezig met anti-witwas analysis. Maud heeft een mode-opleiding gedaan en later bedrijfskunde gestudeerd. Inmiddels is ze al enkele jaren vrijwilliger bij de brandweer in Diessen.

Imke gaat naar school en doet dit jaar examen. Daarna zal ze de VEVA gaan doen, een militaire MBO opleiding als opstap naar de politieschool. Voor de politieschool moet je 18 jaar zijn.

DROOMDEN JULLIE VROEGER AL VAN DE BRANDWEER OF DE POLITIE?

Imke: “Een vriendin van mijn moeder was politie te paard. Dat wilde ik graag ook gaan doen. Nu is ’te paard’ niet perse de specialisatie. Ik wil in uniform op straat en doen wat de politie doet: mensen helpen”.

Maud: “Ik wilde altijd wel iets doen in de hulpverlening. Vroeger was dat op de traumahelikopter. En stiekem nog wel maar ik denk dat dat niet meer kan. Met mijn moeder keek ik naar ER. Daar kwamen heftige beelden voorbij en dat kon ik goed hebben. Toen ik in Diessen kwam te wonen was dat tegenover de brandweerkazerne. Ik hoorde regelmatig de sirene en dacht dan: ‘waar gaan ze naar toe? Kan ik helpen?’” en zo heeft ze de stap genomen om bij de brandweer te gaan.

Wat is de toegevoegde waarde van diversiteit? Van de balans man-vrouw?

Maud is de enige vrouw bij de brandweer in Diessen en soms ook op meer regionale trainingen. Mensen vragen dan of ze hier als brandweerman aanwezig is. Alles is geënt op mannen. Het heet ook de ‘manschap opleiding’ bijvoorbeeld. Het pak is een mannenpak alleen dan iets kleiner.

Imke merkt op dat er tegenwoordig echt wel meer vrouwen bij de politie gaan. Maar nog altijd wel meer mannen. Ze krijgt hier ook reacties op, want mannen zijn toch veel sterker. Maar Imke ziet dat anders. “Ik ben het er niet mee eens. Vrouwen kunnen net zo sterk zijn.”

“In sommige situaties past een vrouw beter of daar kunnen vrouwen beter mee omgaan. En in andere situaties past een man beter.”

Imke: “Jazeker. In sommige situaties past een vrouw beter of daar kunnen vrouwen beter mee omgaan. En in andere situaties past een man beter.” Dat is iets dat Maud bevestigt bij de brandweer: “Ik ben goed in hulpverlening en omgang met slachtoffers. Daar kan ik meer waarde leveren dan een auto bovenhands openknippen met een schaar bij een ongeluk bijvoorbeeld. Door mijn postuur is het een voordeel als je bijvoorbeeld ergens achter een slachtoffer moet kruipen. Uiteindelijk heeft ieder zijn kwaliteiten en moet je dat in een team zo goed mogelijk inzetten. Je kunt elkaar heel goed ondersteunen hierin.”

Hoe sta je als vrouw je mannetje?

Imke vertelt dat ze vaak reacties hoort op haar ambitie om politieagent te worden. Men kijkt raar of zegt dat het een mannenwerk is. Dat ze het niet zou kunnen. Gelukkig is Imke vol vertrouwen dat ze dit wel kan en wordt ze gesteund door haar ouders die haar aanmoedigen om te gaan voor waar je hart ligt. En ze is trots dat ze weet wat ze wil.

Maud omschrijft haar situatie als prima. Zeker zijn er af en toe flauwe grappen. Voor haar was er al een vrouw bij de brandweer en daardoor zijn er al meer faciliteiten en zijn de mannen het gewend om mee om te gaan.”Als er een oefening is met andere korpsen dan word ik – ook in vol ornaat – amper aangekeken. Ze vragen niets aan mij maar wel aan mijn collega’s. Ze lijken de kat uit de boom te kijken”. Maar Maud heeft daar niet zo’n last van. “Dat komt wel, het is iets van hen, niet van mij.”

“Maar als een van de mannen een scheet laat, wordt er altijd gezegd: ‘Sorry Maud’. Dat is dan weer heel typerend, zegt ze met een glimlach.”

Wie was jouw rolmodel, iemand die je geïnspireerd heeft?

Voor Maud was dat niet één persoon. Ze haalt uit diverse mensen inspiratie en kan ook verschillende mensen bijzonder waarderen. Imke geeft duidelijk aan dat haar rolmodel de vriendin van haar moeder was de politievrouw te paard.

Imke zegt stellig: “ik wil mensen helpen op de best mogelijke manier.”

Wat je van thuis meekrijgt

Imke vertelt dat haar moeder haar op het hart drukt haar droom te volgen en naar de politie te gaan. En haar vader staat er ook helemaal achter. Ze maken zich ook niet perse zorgen, al is het politievak er een met risico’s. “Ze weten dat ik goed voor mezelf op kan komen. Ik zal niet zomaar iets laten gebeuren met mij. Ze kennen me al heel lang als iemand die voor zichzelf en mijn vrienden zorgt.”

Bij Maud waren er ook geen opgelegde verwachtingen. “Door omstandigheden begon ik met een mode-opleiding. Mijn vader was jong-dementerend en ik heb toen een veilige keuze gemaakt. Geen heftige medische opleidingen als in ER. Toen ik mijn studie bedrijfskunde ging doen terwijl ik bij de bank werkte, was ze wel sceptisch. Maar dat was voor mij de stok achter de deur. Ik zou het weleens gaan bewijzen.” En dat is gelukt, zegt Maud trots.

Omschrijf in 3 woorden waar je voor staat

Imke: voor familie, de mensen om me heen van wie ik houd. Voor veiligheid, dat iedereen kan zeggen wat hij wil en zich geen zorgen hoeft te maken over oorlog.

Maud: Maatschappelijke betrokkenheid. Ze geeft veel om mensen en een veilige vrije wereld. Duurzaamheid is belangrijk. Actief buiten zijn

“Voor veiligheid, dat iedereen kan zeggen wat hij wil en zich geen zorgen hoeft te maken over oorlog.”

Wat zou je willen zeggen tegen je jongere ik?

Maud antwoordt: “Dat je veel meer kunt dan je zelf in de gaten hebt. Mijn oude ik had niet gedacht dat ik bij de brandweer zou kunnen. Als je naar die mannen opkijkt en 1.63m bent dan denk je toch ‘wat heb je daar te zoeken?’. Ik was een studiebol maar had niet bedacht dat ik èn kon werken èn een HBO opleiding kon doen. Als je goed gemotiveerd en gefocust bent, dan kun je veel!”

Imke kreeg in groep 6 te horen dat ze dyslectisch was en dyscalculie had. “Dus ik dacht dat gaat nooit lukken op school. Maar ik ben er bijna. En na de VEVA ben ik alweer een stap dichter bij de politieschool.”

In gesprek met elkaar

Imke vraagt Maud hoe ze op het idee kwam om bij de brandweer te gaan. “Het stukje hulpverlening dat ik ooit wilde doen bleef kriebelen. Toen ik eenmaal naast de brandweer woonde alleen maar meer. En toen ik mijn eerste reanimatie gedaan had, en deze persoon het gered had, dacht ik: ‘Zie je wel, ik kan het! Als er paniek is weet ik hoe te reageren. Dat was een bevestiging om bij de brandweer te starten.”

Maar Maud heeft ook een vraag aan Imke, namelijk hoe Imke aankijkt tegen het geweld tegen hulpverleners? Dat is iets dat Imke ook zorgen baart. “Ik vind het heel heftig als ik dat hoor en zie. Want de politie is er om situaties veilig te houden zodat niemand iets ergs overkomt. Het shockt mij dat ze soms zo behandeld worden. Daar ben ik ook best bang voor, en dat het misschien steeds erger wordt. Politie en alle hulpverleners, dat zijn mensen zoals iedereen die het beste willen en ook gewoon familie hebben.”

“Daar ben ik ook best bang voor, en dat het misschien steeds erger wordt. Politie en alle hulpverleners, dat zijn mensen zoals iedereen die het beste willen en ook gewoon familie hebben.”