Interview Ondernemers
“We proberen het verschil te maken, met mijn man en 15 collega’s”
Dit zijn Shirley en Nicky
Shirley Schijvens (49) werkt al 30 jaar in het familiebedrijf ‘Schijvens Corporate Fashion’. Dit bedrijf bestaat al 161 jaar. Het bedrijf zit al die tijd al aan de Diessenseweg in Hilvarenbeek, heeft nog 3 andere locaties in Nederland en heeft zich gevestigd in andere landen; o.a. is er een eigen fabriek in Turkije. In totaal hebben we 150 medewerkers in dienst en we werken met ateliers over de hele wereld
Nicky Schijvens – Pasmans heeft een Stichting ‘Groei Veilig’ om kindermishandeling bespreekbaar te maken, met als uiteindelijk doel dit verder terug te dringen. ‘We maken het verschil, met mijn man en 15 collega’s, 3 personen zijn in dienst. We gaan langs scholen en kinderopvanglocaties. We trainen de professionals, die vervolgens het onderwerp ‘veilig opgroeien’ met de kinderen bespreekbaar maken. Uiteraard afgestemd op de ontwikkelingsleeftijd van de jonge doelgroep, doen we dit laagdrempelig en spelenderwijs.
“Mijn broer zou het bedrijf overnemen als 5e mannelijke lijn.”
vroegere ambities
Op de vraag of ze vroeger al deze ambities hadden, antwoordt Shirley: ‘Nee, ik had niets met kleding maar wel met horeca, en heb de hogere hotelschool gedaan. Mijn broer zou het bedrijf overnemen als 5e mannelijke lijn. Toch ben ik op advies 26 jaar geleden in het bedrijf gestapt. Mijn passie is creëren van iets. Bijna 400.000 mensen dragen dagelijks onze bedrijfskleding, dat vind ik geweldig. Het blijkt uiteindelijk de leukste baan ter wereld te zijn, er is alle ruimte voor innovatie. Mijn vader heeft zich er verder nooit mee bemoeid, maar volgt alles op de voet met heel veel interesse.’
Nicky zegt: ‘Nee, dit was niet mijn ambitie. Ik ben als verpleegkundige gestart, daarna de jeugdzorg in gegaan waarna ik nog pedagogiek gestudeerd heb. Een uit de hand gelopen studieopdracht hiervoor, bracht mij in contact met kindermishandeling. Achteraf gezien heb ik veel raakvlakken met het onderwerp en doe ik niet voor niets wat ik doe. Ik ben onbedoeld onveilig opgegroeid en daarom wil ik graag het verschil maken voor anderen! Ik kan niet terugdraaien wat er is gebeurd, maar ik heb het om kunnen buigen naar mijn kracht.’
“De meeste schooldirecteuren zijn man: je merkt soms verschil in hoe zij soms (niet) openstaan voor de zachtere kant van het onderwijs”
Zijn er dingen waar je tegenaan loopt met betrekking tot diversiteit of geslacht?
Shirley: ‘Nee, in Nederland heb ik me nooit beperkt gevoeld, ben wel zelf een ‘halve man’. In de landen waar wij werken wel, daar nemen ze mijn mannelijke collega eerder serieus en daar stoot ik m’n neus wel eens met de verkeerde recht voor z’n raap aanpak. In Pakistan heb ik een heel mooi verhaal; daarover zo meer!’
Nicky: ‘De meeste schooldirecteuren zijn man: je merkt soms verschil in hoe zij soms (niet) openstaan voor de zachtere kant van het onderwijs. Hiermee bedoel ik dat soms de nadruk veel op de didactische kant van het onderwijs ligt i.p.v. op de sociaal-emotionele kant. Beide zijn uiteraard belangrijk, al weten we dat als een kind onveilig opgroeit, het veel moeilijker tot optimale ontplooiing komt.’
Waren jullie ouders team…
Shirley: Niet lullen maar poetsen,
Nicky: Zorg dat je altijd je eigen boontjes kunt doppen
Liever de rest van je leven uitslapen of overal met de hand afwassen?
Shirley: Afwassen
Nicky: Afwassen
“Mijn moeder (die niet werkte vanwege de tijdsgeest) had zoveel talenten en daarom ben ik zo van de vrouwen-empowerment.”
Wat zou je nog graag aan de ander willen vragen?
Shirley heeft eerst een vraag voor haar overleden moeder: ‘Ik had haar willen vragen of ze had willen werken. Mijn moeder (die niet werkte vanwege de tijdsgeest) met al haar talenten en daarom ben ik zo van de vrouwenempowerment.’
Voor Nicky heeft ze ook een vraag: ‘Heb je al terug gehoord of je gezinnen hebt geholpen?’ ‘Ja; via de scholen hebben we met regelmaat terugkoppelingen ontvangen. We hebben ook meldingen bij bijvoorbeeld Veilig Thuis kunnen voorkomen door onze inzet. Zo’n melding is namelijk het laatste redmiddel. Je probeert om de veiligheid binnen een gezin te herstellen, door naast de ouder te gaan staan. Heel vaak staan zij open voor hulp en dat is het vertrekpunt voor verandering. Gemiddeld is er 1 op de 15 kinderen die iets loslaat tijdens ons traject, waar we uiteraard zorgvuldig mee omgaan en waar nodig, overgaan tot handelen.’
Nicky vraagt aan Shirley: ‘Mijn moeder heeft geleden onder hoe er in de samenleving tegen homoseksualiteit wordt aangekeken. Denk je dat daar in Den Haag inmiddels anders mee omgegaan wordt?’ Shirley: ‘Ik ben bang van niet. Het is er niet goed aan toe in de politiek, qua homorechten.’
Pakistan:
Het was een heel inspirerend interview waarin we niet álles hebben kunnen aanraken (op 22/3 volgt meer!), maar Shirley kon bijna niet stilzitten voordat ze het volgende verhaal kwijt kon (en terecht!):
‘In de fabriek in Pakistan bleken maar 5% van de mensen achter de naaimachines, vrouw. Vrouwen worden cultureel gezien niet geacht te werken. Zij doen het huishouden en voeden de kinderen op, zoals dat 50 jaar geleden in Nederland ook ging.
We komen eens per jaar met alle toeleveranciers samen en dan komen ze met de hele familie. Ik sprak toen met meiden die nog uitgehuwelijkt worden en zo. Met hen ben ik in gesprek gegaan, maar eerst is het belangrijk dat je vertrouwen opbouwt, voordat je een gesprek aangaat.
In gesprek met de mannen over, of zijn vrouw zich niet verveelt thuis, zei 1 man, ‘ja, ze belt me wel 4x per dag.’
Je moet het in zo’n gesprek positief aanvliegen:
- Meer geld voor het gezin;
- Veel meer welvaart;
- Een blijere moeder/vrouw.
Niet tegen de haren instrijken maar een positieve benadering!
2 weken later belde de eigenaar van de fabriek me op met het verzoek of ze bij het project om vrouwen meer te laten werken mochten aanhaken. Dit project heeft als doel om fabrieken te openen met alleen maar vrouwen. Eerst was er veel verzet onder de mannen maar vrouwen en meiden zaten erbij en later werd er wel op teruggekomen.
Vrouwen hebben een andere motoriek (bijvoorbeeld het maken van rompertjes voor Zeeman) en zijn dus aanvullend aan de mannen, zo zijn ze geen bedreiging; positieve benadering dus!
100 vrouwen wilden werken; we hebben met schoonmoeders en echtgenoten gesproken zodat ze veilig kunnen werken en in juni 2024 hebben we 3 van dit soort fabrieken geopend. We geven ook cursussen in het openen van een eigen rekening en zelfs cursussen zelfverdediging.
Het project heet Rasai (betekent ‘toegang tot’) en komt in de buurt van ‘Reesi’, dit is de naam van de moeder van Shirley, die nooit heeft kunnen werken maar veel talent had.
We kijken uit naar verdere verhalen van deze 2 gedreven vrouwen op 22 maart!
Verantwoordelijkheid nemen is impact maken
